వెలుతురిని కన్నతల్లికో ముద్ద

అన్నం ముద్దలెన్ని తిన్నానో
జీవితాన్నే ముద్దుగా అందించిన నీ చల్లని చేతిగుండా,

అప్పుడెప్పుడో కన్నీళ్ళతో తల్చుకున్నా
మణికట్టుపై ముద్దుపెట్టావేమో
నా పదాలింత పదునెక్కాయని,
కవితనాన్ని యింటిపేరు చేసిన నిన్ను

అప్పుడప్పుడన్నా అవకాశమివ్వమ్మా
అన్నముద్దనే కాదు,
ఆప్యాయత ముద్దనీ నీ నోటికందించేందుకు
భరోసాల ఆనందాన్ని నీకు భద్రంగా అందించేందుకు
వెలుతుర్లోకి నన్నుతోసిన చేయి నీదేనని చెప్పేందుకు
నా బిడ్డల చేతిలో నాకోసం ఇలాక్కూడా
ఓ ముద్ద వారసత్వంలా దాచుకునేందుకు.


( కవి యాకూబ్ పుట్టినరోజు నాటి దృశ్యానికి స్పందనగా, తన మాటల్ని నా అక్షరాలతో స్ప్రశిస్తూ)


వెన్నెలనో, వస్తువులనో పర్సానిపై చేసుకుంటూ వ్యక్తీకరించటం వున్న పద్దతే
కవితలు చెప్పని(చెప్పలేని) మనుషుల భావాల్ని మనవిగా చెప్పటం కూడా చదివాను.
పేరున్న కవి మనసులోని భావాల్ని ఉత్తమపురుషలో చెప్పటం తప్పో ఒప్పో తెలియదు. కవితలో మంచి ఏదైనావుంటే అది యాకూబ్ గారు తన మాటలుగా మాతో పదే పదే ఎన్నో సార్లు చెప్పుతున్న అంశాలే, తన మణికట్టు పై అమ్మ ముద్దు పెట్టడం వల్లనేనేమో పదాలు పదునెక్కాయని గతంలో యాకూబ్ గారు వాడిన మాటలనే ఉటంకించాను. తను అంటున్న బావాలనే అక్షరాలుగా మార్చాను అంతే.
వ్యక్తీకరణలో ఏదైనా పొరపాటు జరిగివుంటే అది మాత్రం నాదే.


కామెంట్‌లు