మళ్ళీ మళ్లీ ‘పలుకు’ రాళ్ళతో రాక్కున్న గీతలు,
రెండుగుండెల మధ్య పచ్చిపుండు ఛారికలు కట్టాయి.
ఇంకా ఇంకా గిల్లుకుంటూ రేపుకున్నగాయాలు
నాకిక్కడ కరెంటు లేక, నీకక్కడ కూచునే చోటులేక
ఉక్కబోతకు మరీమరీ రెచ్చుతున్నాయి.
ఒక్క కడుపున పుట్టినవాళ్ళం
ఒకేఅన్నంముద్దను పంచుకున్నవాళ్ళం
ఆత్మీయఆలింగనాలని ఈ పలచటి గోడ ఆపుతుందా?
దీన్లోనే ఓ దర్వాజా పెడదాం రారా బ్రదరుసోదరా.
శాంతివచనం వికటిస్తున్నవేళలో
నాగొంతులోపలి మాటలు గొణుక్కుంటున్నాను
నీ మనసులోపల ప్రతిధ్వనిస్తాయన్న నమ్మకంతోనే.
రెండుముక్కలయిన దేహం
వాడిపోని రెండు మొక్కలవ్వాలంటే
మండించే వేడికాలపు మొదట్లోనయినా కాస్త తడితగలాలి.
► 25-08-2014
కామెంట్‌లు
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి