ఎందుకోసం ఇవన్నీ ???

పార్కుకో, పనిలేని చోటుకో వెళ్ళటంలో
నీకున్న సంతోషమేంటని అడిగాడో పెద్దన్నయ్య.
ఆలోచనలను ఊయలలూపుకుంటూ ప్రయాణిస్తున్న ఒకరోజు

టిక్కెట్టుకి డబ్బుల్ని,
మిగుల్చుకున్న సమయాన్ని తగలేసి
రికామీగా తిరిగొస్తే నీకేమోస్తుందని
తనడగలేదు నాకే అనువాదమయ్యింది.

ఓ క్షణం మౌనం తర్వాత నోరిప్పాను.
రోజంతటి పరుగులతో
మనసులో పేనుకున్న ఒత్తిడి చెత్తతో
మత్తుగా జోగుతున్న నా కళ్లు.
శుభ్రమైన విశాల ప్రాంగణంలో
మెత్తగా విచ్చుకుంటాయి.

కంటిచూపు దూరాలలోకి
వెలుతురులా ప్రసరిస్తుందేమో అనుకునే లోగానే.
ఆ ఖాళీతనం ఆలస్యం చేయకుండా లోపలికి ప్రవహించి నిండుకుంటుంది.
ఒక్కసారి లోపల స్కాన్ చేసుకుని
వ్యర్ధాలను డీబగ్ చేసేస్తుంది.

నాలోపలికి నేను చూసుకునే ఖాళీనేర్పరుస్తుంది.
నాతోనేను ప్రవహించే అవకాశమిస్తుంది.
కళ్ళెటు చూస్తున్నాయో మర్చిపోయి
లోపటి చీకట్లోకి వెలుగులా చూస్తున్నప్పుడు
శరీరం తేలికవుతున్న సంగతికూడా స్పృహలోకి రానంతగా
నిశ్చేష్టుడినవుతుంటాను.

ఇదంతా చేస్తున్నది పార్కో ప్రకృతో నాకైతే తెలీదుకానీ
ఆ మాత్రకు బానిసయ్యే వెళుతున్నానని
చెప్పేసాను అడిగిన ప్రశ్నకు సమాధానంగా...

అంతకంటే నాముందు ప్రశ్నను
తను ఉటంకించాడు.
కవిత్వమూ అదే చేస్తోందని
కాంతిలా తనే వెంటాడుతోందని
తనకే కాదు మరోక్కరికైనా వెలుగోదారి చూపిస్తే చాలని
ముక్తాయించాడు.
నిజమేనేమో అందుకే తనునాకు అన్నయ్య..

http://www.facebook.com/groups/kavisangamam/permalink/488492864536804/