బీజాంకురం

ఏదో భావం స్పురించేసమయానికి
లక్షల అక్షరాలు విడివిడిగా పడుంటాయి ఆ గదిలో,
ఒక్కోక్కటే ఏరుకుని
కొంచెం అర్ధమనే మైనాన్ని పూసి పదాలుగా పేరుస్తాను. పదాల జిగ్ సా ఫజిల్ ను రకరకాలుగా పేర్చుకుంటూ మార్చుకుంటూ
క్రమాన్ని గుచ్చుకుంటూ వాక్యాన్ని దండ కడతాను.

వాక్యాలను భావంలో మగ్గబెట్టి ఓ ద్రావకాన్ని కాస్తాను.
వేడిచేసి, ఆవిరి చేసి మరింత చిక్కగా మొలాసిన్ తీస్తాను.
ఈ అమృతాన్ని చల్లేద్దామని
ఉరుక్కుంటూ పొలానికొస్తే,
‘‘ ఓరి మూర్ఖుడా ముందు పొలంలో విత్తనాలు చల్లాలి’’
వెనకనుంచి నాన్న కేకలేస్తున్నాడు.

మరింకేం చల్లుదాం పట్టు మొండిగా నేనంటాను
‘‘కొంచెం తడితగలాలి, పదును దిగి చీల్చితే గుల్లబారాలి.
తర్వాతే విత్తనానికి చోటు సిద్దమవుతుంది’’
విసుగేమీ కనపడలేదు నాన్న చెపుతున్నపుడు.
క్రమత్వాలు తెలియకనే
ప్రవాహంలో కలిపేవి వ్యర్ధాలుగా కొట్టుకుపోతున్నాయి.

https://www.facebook.com/groups/kavisangamam/permalink/560630977322992/