ఒక అర్దరాత్రి
నా కవితలు నేనే చదువుకుంటూ
నా డైరీని నేనే పరిశీలిస్తూ
నిర్దాక్షిణ్యంగా వరుసలన్నీ కొట్టేసి
పేజీని చించేయబోయే ముందు
ఒక్కసారి
నన్నిష్టపడే వారి కళ్ళలోంచి
చూద్దామనిపిస్తుంది
పదిలంగా పేజీ మడతల్ని
మళ్ళీ సవరిస్తాను
కొట్టేసిన వరుసలలో భావాన్ని తవ్వుకుంటూ
పేలియాలజిస్టునో
ఆర్కియాలజిస్టునో
అయిపోతాను
మళ్ళీ మరో అర్దరాత్రిదాకా
పుస్తకాన్ని నెత్తిమీద మోస్తుంటాను.
కామెంట్లు
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి